Pomarańczowowłosy koleś, który stał tuż przy skarpie, z przodu, zaczął coś mówić. Ktoś mu jednak przerwał. Mianowicie, była to mała dziewczynka, która kopnęła go z ogromną siłą, co chyba umożliwiły jej specjalne buciki. W skutek czego wróg odleciał na sporą odległość.
-Shinra? Shinra co? Co to miała być za technika? - pytałem sam siebie, przypominając sobie to, co mówił ten facet.
W pewnym momencie obok dziewczynki pojawił się dziwnie wyglądający mężczyzna... Specyficznie kolorowy, że tak to ujmę. Najwidoczniej znali się, bo on znał jej imię. Nim się jednak obejrzałem, a raczej wszyscy obejrzeliśmy, ten sam koleś, który przed chwilą leciał szybko na daleką odległość, stał już przy tamtej dwójce. W mgnieniu oka odepchnął naszą trójkę. Widziałem, że pojawiła się wokół niego skoncentrowana chakra w kształcie koła, Byakugan umożliwił mi zobaczenie tego. Leciałem i zauważyłem, że ten, którego powaliłem na początku, stał już na nogach bez żadnych szwanków. Trochę mnie to zdziwiło, albo nawet bardzo, ale różnie to bywa. Nie zdołałem nic zrobić pod wpływem tego, że zostałem wcześniej odepchnięty. Teraz oponent trzymał mnie za ramię. Poczułem, jak uchodziła ode mnie chakra.
-Co jest? - pytaniom skierowanych do samego siebie nie było, najwidoczniej, końca.
-Czy on wysysa chakrę? - czułem, a właściwie to też widziałem, jak moja chakra uchodzi do miejsca w którym ten koleś mnie trzyma i tracę ją.
-On wysysa moją chakrę! - zszokowało mnie to lekko.
Postanowiłem wykorzystać sytuację, konkretnie bliskość... Jedno ramię miałem unieruchomione. Drugie jednak miałem wolne... Obróciłem się w stronę przeciwnika i przyłożyłem mu dłoń do klatki piersiowej.
-Żegnaj, na ten moment... - powiedziałem do niego z żartem, ale z powagą na twarzy.
Z mojej dłoni wydostał się potężny strumień skumulowanej chakry.
-Zadziała tym razem? - miałem taką nadzieję.
Trochę miałem na sumieniu to, że zostawiłem tamtą dwójkę z tym "odpychającym", ale nie mogłem nic innego zrobić. Na ten moment, muszę zająć się tym... Jednak dzięki Byakugan'owi całą akcję miałem na oku. Bacznie obserwowałem poczynania obydwóch wrogów i tej dziwnej dwójki. Po prostu obserwowałem wszystko.

Razuko
Twoje ataki były skuteczne. Po aktywowaniu Sharingana udało ci się wyjść z genjutsu przeciwnika, kontratakując tym samym. Stworzyłeś iluzję shurikenów, które wbiły się w ciało przeciwnika, raniąc go. Po tym znaleźliście się znów na plaży, a ty użyłeś jutsu, które uniemożliwiło oponentowi na ruszenie się. Wsadziłeś mu kunai prosto w serce, a ten upadł na ziemię z otwartymi oczami. Wydawało się, że umarł i do tego w dziwny sposób, jednak było inaczej. Znów zjawiliście się w czarnej przestrzeni, a ciało przeciwnika się rozmazało po powierzchni, po czym zaczęła wokół ciebie się obracać. W końcu powiedział swoimi dziwnymi oczami prosto w twoje oczy:
- Moje genjutsu…jest bezwzględne! Zapamiętaj mnie! Jestem Jigokudou. – W jednej chwili poczułeś, że twoje ciało przeszyły jakby bardzo duża liczba katan z tym, że ty ich nie widziałeś. Wróciliście z powrotem na plażę, a ludzie przejęli się wszystkim. Przeciwnik stał w tym samym miejscu, kiedy się spotkaliście. Najwyraźniej wszystko działo się w sferze iluzji, w której to ty przegrałeś. Jigokudou zaczął się oddalać, mówiąc:
- Jeśli masz na tyle sił, by mnie pokonać, wstań i biegnij za mną, by zadać mi ostateczny cios. Jeśli jednak jest inaczej to zgnij tutaj jak porzucony, głodny pies… – Mówił to, idąc w głąb plaży. Ty natomiast byłeś niesamowicie zmasakrowany. Oponent okazał się niesamowicie silny.

Chakra: 85%


Posse

Postanowiłeś zabrać się za nieco silniejsze techniki. Przyzwałeś małpiego króla Enmę, z którym przedyskutowałeś sytuację. Do tego stworzyłeś kilka klonów i wraz z nimi ruszyłeś w stronę wioski. Część twoich klonów ruszyła na zwiady, jednak ty sam już wiedziałeś co się może szykować. Grupa ninja stała teraz wokół dziury, która zrobiła w centrum wioski. Stałeś akurat w takim miejscu, że doskonale widziałeś ich zarysy. Oni już wiedzieli o twojej obecności, jednak skupili się na niszczeniu dość dziwnej rzeczy. Zeskoczyli do tej dziury, po czym stanęli na dziwnych płytach, które unosiły się na wielką fioletową osłoną, która najprawdopodobniej strzegła pieczęci, o której mówił wcześniej ninja z rakietami. Przez chwilę stał na płycie, po czym wystrzelił 3 spore rakiety, które zaczęły uderzać w barierę. Wydawało się, że bez skutku, jednak jej siła opadała. Pozostała piątka zaczęła używać bardzo silnych technik żywiołowych.
- Katon…Zukokku.
- Futon…Atsugai.
- Suiton…Hahonryuu.
- Doton…Retsudo Tenshou
- Raiton…Shichuu Shibari
Ataki poważnie osłabiły osłonę, jednak niedoszczętnie.

Osłona: 80%
Chakra: 100%


Matsuo

Mimo bólu, postanowiłeś zareagować. Stałeś przed przeciwnik, który najprawdopodobniej był mistrzem Taijutsu. Patrzył się przez chwilę na ciebie, po czym nagle znalazł się za Tobą. Jego szybkość było tak ogromna, że nie zauważyłeś go nawet swoim Sharinganem.
- Niesamowite…To nie jest Twoja sprawa, ta dziewczyna to nie Twoja rodzina, a potrafisz się tym przejmować, a ja tylko…odzyskuję swoją własność. Jeśli się jeszcze spotkamy, to wiedz, że jestem…Ningendo. – Powiedział, po czym nie czekał na Twoją reakcję tylko zaczął biec z niesamowitą szybkością w głąb plaży.

Chakra: 97%


Kazuo

Swoim sprytem pokonałeś węża i wraz ze swoim psychopatycznym zachowaniem ruszyłeś na swojego senpai. Zaatakowałeś go mieczem, po czym ulepszyłeś go pod względem technicznym, by w odpowiednim i w nieoczekiwanym momencie przeciął ciało Twojego mistrza. Plan się udało. Miecz znajdował się w jego barku, jednak ten nie zareagował. Patrzył się wybałuszonymi oczami z pręgami prosto na ciebie, po czym w jednym momencie jego ręka zamieniła się w sporego kraba, który uszczypnął cię w ramię.
- Nie jestem Twoim mistrzem. Jestem…Chikushoudo. – Odskoczył, a twoje ramię zaczęło być paraliżowane. – Zwierzęta to moja broń. Mogę z nimi robić co chcę i atakować nimi co chcę i jak chcę. Ty nic na to nie poradzisz. Twój mistrz już dawno nie żyje. – Powiedział, po czym zniknął, a ty mogłeś usłyszeć tylko:
- Ta trucizna sama Cię zabije, a ja wykonam swoje zadanie. Żegnaj, celu!

Chakra: 92%
Zdrowie: Szybsze bicie serce, ciężkie oddychanie, lekkie osłabienie ciała. 3 posty do śmierci.

Niyo

Po raz kolejny udało ci się wycwanić i pokonać Twojego przeciwnika. Musiałeś się teraz zająć jakoś tym głównym. Zaraz po swoim przedstawieniu, powiedział:
- Nie zniszczę Twojej wioski, ninja. Moje cele same do mnie przyszły. – W jednej chwili zaczął się nad nimi znęcać. – Banshou Ten’in… – Powiedział, po czym zaczął ich do siebie przyciągać. Gdy byli blisko, oberwali z niesamowitą siłą. Dwunastolatka, gdy upadła, w jednym momencie zareagowała na to. Rzuciła na ziemię dziwny proszek, który zaczął błyszczeć. Znalazła się za nim, po czym użyła dość dziwnej parasolki z fałdami. Uderzyła go nią, a czubek parasolki spowodował ogromny odrzut energii. Skończył jak poprzednio. Dziewczyna lekko dyszała, po czym złapała swojego brata i ciebie.
- Wybacz mi…Ukryliśmy się przed nimi w Twoim klanie. Musisz nam pomóc. On chce zapanować nad światem i pogrążyć go w chaosie!!! – Powiedziała, jednak dwójka przeciwników szykowała się do kolejnego ataku.
- Banshou Ten’in – Powtórzył rudowłosy. – Jam jest Tendou…Poznajcie gniew mój i mojej drugiej ścieżki bólu…Gakidou. – Wiadomo było, że chodzi o drugiego. Tendo zaczął was przyciągać, a Gakido czekał, aż znajdziecie się w odpowiednim momencie. Chciał z was wyssać tyle chakry, ile to było możliwe.

Chakra: 94%

Ostatnio edytowany przez Akaichi (2011-07-02 16:32:01)

Myślałem że już wszystko załatwione, ale znów okazało się że jestem w Genjutsu przeciwnika. Westchnąłem sobie, z lekkim zażenowaniem i zamknąłem oczy. Przeciwnik coś sobie do mnie mówił, ale nie przejmowałem się tym specjalnie. Gdy otworzyłem oczy wzór moich źrenic zmienił się nie do poznania.(click) Nagle wróciliśmy na plaże i tym razem miałem pewność że to nie Genjutsu. Odezwałem się do przeciwnika:
-Nie ważnie jakiego typu Genjutsu używasz. Moje oczy przejrzą wszystko i złamią iluzje. W tym miejscu kończy się walka na Genjutsu, nie pokonasz mojego Mangekyō Sharingan'a
Gdy staliśmy na plaży wiedziałem że teraz nie użyje już na mnie Genjutsu, a ja mogę go nadal używać i to ze zdwojoną siłą. Ułożyłem kilka pieczęci i nie uważając w ogóle na ludzi na plaży wykrzyknąłem:
-Katon: Karyū Endan!
Ogromny smok zrobiony z płomieni pomknął w stronę mojego wroga i natychmiast otoczył go ogień. Mimo że mało kto jest w stanie przetrwać taką temperaturę to czekałem w pozycji bojowej. Ktoś, kto zmusił mnie do aktywacji Kalejdoskopu na pewno nie jest amatorem.

Słuchałem gościa z gotową kataną.
- Twoją własność?... Co masz na myśli?... - Zapytałem zdziwiony, po czym on pojawił się za mną.
- Co?.... Nawet kiedy miałem aktywnego sharingan'a... Szybki... - Pomyślałem, następnie słuchałem go dalej odwracając się szybko i odskakując lekko.
- Ningendo?... Czekaj!.... - Ruszyłem w szaleńczy pościg za moim przeciwnikiem, który teraz biegł w głąb plaży. Biegnąc dodałem nieco chakry do stóp aby przyśpieszyć i móc dorównać mojemu przeciwnikowi. Cały czas biegłem rozmyślając i analizując.
- Kim jest ten koleś?... Ningendo? Co to ma być... Posiada strasznie dziwną umiejętność, nie wiem co to, ale na pewno coś mocnego... Do tego jego szybkość i siła... Czy mam z nim jakiekolwiek szanse?... Może i nie, ale nie mogę pozwolić na to co on robi, mówił, że ona jest jego własnością... O co mogło mu chodzić?... - Biegłem cały czas za nim. Po chwili coś sobie uświadomiłem, jeżeli biegniemy w głąb plaży...
- Cholera... Czekaj!.... - Krzyknąłem w stronę mojego uciekającego przeciwnika.
- Biegnie prosto na plaże gdzie są ludzie... Muszę go zatrzymać.... - Analizowałem, cały czas biegłem nie zatrzymując się, w gotowości miałem swoją katanę naładowaną raiton'em. Starałem się przyśpieszyć aby dogonić go i zatrzymać.

Razuko/Matsuo (przy okazji, jak napisałem, że coś się stało to znaczy, że tak już jest i się nie odstanie. Jakbym chciał, żebyś użył MS to inaczej bym napisał, ale tym razem odpuszczę. )

Twoja determinacja nie miała końca. Mimo bardzo silnego genjutsu, postanowiłeś zaczerpnąć po nieco większą moc, a dokładniej po Mangekyou Sharingana. Przeciwnik się zdziwił, że jego bezwzględna moc tym razem nie poskutkowała w 100%. Odwrócił się, po czym patrzył się na Ciebie. Teraz możesz być pewny, że jego genjutsu będzie słabsze w stosunku do Ciebie ze względu na te oczy. Jak na razie udało ci się pomyślnie wykonać ognistą technikę. Ludzie zaczęli uciekać z plaży, ale pojawiły się straże. Wiedzą, że przeciwnikiem jest ten grubas, ale mimo wszystko zakaz używania technik nadal obowiązuje, więc się tak bardzo nie rozkręcaj. Ogień otoczył przeciwnika. Widać było na jego skórze poparzenia, jednak nie reagował na to, jakby wcale nie czuł bólu. W jednym momencie przechylił głowę w prawą stronę, a zza niego wyleciał zupełnie inny koleżka. Był to w miarę umięśniony nastolatek, także z rudymi włosami i dziwnymi oczami. Pomknął kilka milimetrów od głowy grubasa, powodując taki wiatr swoją szybkością i ruchami, że zdmuchnął ten ogień. W jednym momencie pojawił się za tobą, a w twojej klatce piersiowej pojawiła się jego ręka. Zauważyłeś, że niósł za głowę jakąś dziewczynkę, która się na ciebie patrzyła. Niestety, czułeś się teraz fatalnie. Zacząłeś pluć krwią i za chwilę upadłeś na ziemię. Byłeś niezdolny do niczego. Zauważyłeś, że w waszą stronę biegnie jeszcze jakiś inny koleś. To był Matsuo. Jeden z członków klanu Uchiha.
Matsuo…Biegłeś cały czas za przeciwnikiem. W końcu udało ci się go jakoś dogonić, jednak to co zobaczyłeś całkowicie cię przeraziło. Nie był on sam. Co prawda trzymał tą dziewczynkę, jednak na ziemi zaczął się wykrwawiać jeden z członków klanu Uchiha, Razuko. Zauważyłeś w jego oczach moc Mangekyou Sharingana co cię trochę podekscytowało. Oprócz twojego przeciwnika, dziewczynki i zapewne Twojego sojusznika, był tu także starszy mężczyzna z dużym brzuchem. Także miał rude włosy i te dziwne oczy. Stał teraz koło nastolatka, który był wcześniej Twoim przeciwnikiem.
- Matsuo…Potrafię czytać w myślach. Wiem, jak się nazywasz. Wiedz, że ta smarkula… – Zaczął nastolatek, potrząsając mocno dziewczyną, która płakała, gdyż bardzo ją to bolało. – …to Jinchurikki! Ma w sobie zupełnie odmiennego demona…Nihoonbi’ego, czyli nosorożca z dwoma rogami. Tobie nic do tego, czy ta dziewucha przeżyje, czy też nie. Będzie torturowana do tego stopnia, aż wyciągnę z niej tą potężną chakrę, a TY PRZESTAŃ SIĘ W TO KU*WA MIESZAĆ!!! – Nastolatek cały czas ciągnął przemowę na zaledwie dwóch oddechach, stopniowo zmieniając ton. Grubas nie reagował, tylko patrzył się na Razuko, który ciężko oddychał i pluł krwią.

Chakra Razuko: 76%
Chakra Matsuo: 94%

Posse

Widać, że miałeś dobrą strategię i potrafiłeś to wykorzystać, by jak najlepiej i najskuteczniej osiągnąć swój cel, czyli obronić pieczęć Hakaisuru. Mimo, iż nie wiedziałeś, że czym jest ta pieczęć to czułeś wewnętrzną odpowiedzialność za to co się tutaj wyrabia. Po kolejnej, krótkiej konwersacji z samym sobą i z Enmą, przyjąłeś szyk odpowiedni szyk bojowy, by przygotować się do walki. Można powiedzieć, że w miarę może skutkować. Podszedłeś do dziury i zauważyłeś niekompletną destrukcję osłony pieczęci. Nie mogłeś tego tak zostawić, dlatego też wysłałeś jednego wybuchowego klona do tej dziury, by zranił jakoś kolesia z rakietami, ale tak, by wybuch nie uszkodził osłony. Klon, skoczywszy w dziurę w ziemi, leciał kawałek, a jeden z ninja, który był wraz z tym mężczyzną, ostrzegł go, jednak zachwiał się i grawitacja niestety już tutaj nie działała. Ześlizgnął się z płyty i zaczął spadać w stronę pieczęci. Gdy tylko dotknął osłony, zaczął się roztapiać. Jego wrzask był wszędzie, a ty patrzyłeś na jego żałosny koniec. Był to użytkownik Dotonu. Jego kumpel chciał go jakoś uratować, skacząc na płytę na której znajdował się spadający ninja, by złapać go za rękę, jednak nie udało mi się. Nie zahamował i skończył tak samo. Był to użytkownik Suitonu. Jak się okazało, w tym samym czasie mężczyzna z rakietami, uchylił się od ataku skacząc w stronę osłony. Wydawało się, że też tak skończy, jednak „wystrzelił” swoją dłoń do góry, która ciągnęła za sobą linę. Dłoń złapała się krawędzi dziury, po czym wciągnęła po linie mężczyznę. W międzyczasie mówił:
- Uważajcie na tę osłonę i nie skończcie jak te barany. Ja się zajmę intruzem. – Powiedział, po czym w szybkim momencie znalazł się przed tobą, po drugiej stronie dziury. – Jestem Shurado, a ty przyczyniłeś się do śmierci moich dwóch kompanów. Myślałem, że nie będziesz sprawiać problemów, jednak zignorowanie Ciebie jest wręcz niemożliwe. – Po swojej przemowie, wystrzelił ze swoich dwóch rąk po dwie rakiety z każdej, tak, by twoja prawa i lewa strona klonów została zniszczona. Trzecią rakietę celował w Ciebie, który stałeś ostatni, a czwarta wyleciała w odpowiednim momencie w niebo, by zapewne w odpowiednim czasie ją wykorzystać. Przeciwnik nie wiedział, który to ty prawdziwy, a który do klon, dlatego chciał załatwić wszystkich za jednym razem. Po ataku zdjął swoją maskę, którą posiadał. Zauważyłeś, że ma rude włosy, dziwne pręgi w oczach i powbijane jakieś żelastwo na twarzy. Ninja z żywiołami cały czas osłabiali osłonę pieczęci.

Chakra: 100%
Osłona: 70%


Kazuo/Niyo

W klanie Hyuuga nie było lepiej. Niyo, który spotkał dwóch zapewne sojuszników, musiał dać radę także swoim przeciwnikom, którzy wcale nie byli słabi.
Gdy Tendo zaczął was przyciągać, postanowiłeś to wykorzystać. Gaikdou próbował cię złapać, by wyssać z ciebie całą chakrę, jednak ty byłeś sprytniejszy. Złapałeś go za rękę, po czym na wskutek przyciągania Tendo, znalazłeś się na tyłach przeciwnik, uderzając go Juukenem. Po raz trzeci udało ci się pokonać swojego przeciwnika. W jednej chwili odwróciłeś się, by zadać taki sam cios Tendo, jednak to co teraz widziałeś, było dla Ciebie czymś niewiarygodnym. O dziwo, przed Tendo znajdował się Gaikdou, którego sekundę wcześniej pokonałeś. Złapał twoją dłoń, a ty poczułeś, że uchodzi z niej chakra. Ręce Gaikdou zaczęły jaśnieć, a ty właśnie sobie zdałeś sprawę, że ten koleś potrafi nie tylko wchłaniać chakrę, ale także techniki ninjutsu. Nawet jeśli była to twoja klanowa zdolność to i tak potrafił to wessać. To wyjaśniało wcześniejsze niby nieskuteczne ataki. Gaikdou wcześniej także pochłonął Twoje jutsu, jednak ty tego nie zobaczyłeś. Byłeś zbyt przejęty tamtą dwójką i Tendo. Miałeś bardzo mało czasu na zastanowienia, a raczej już ci się dawno skończył. Gaikdou złapał cię dwom rękami za głowę i w pół sekundę wyssał z Ciebie całą chakrę. Gdy to robił, dotknął Ciebie przeogromny ból, który strasznie krzywdził Twoje nerwy i układ Tanketsu. Cierpienie nękało Cię strasznie, ale cały czas byłeś przy życiu. W końcu upadłeś cały bezsilny.
- Ninja-san! – Krzyknęła dwunastoletnia dziewczyna. Gdy się na nią spojrzałeś, zobaczyłeś dość dziwną broń. W rękach miała dwa pistolety maszynowe. W jednym momencie wycelowała w przeciwników, a z nich wyleciały różowe pociski, które błyszczały. Gdy uderzały ciała oponentów, wystrzeliły ich w kosmos, dosłownie. Odrzut miały tak ogromny, że w dwie, trzy sekundy ciała poleciały w stronę nieba, utraciwszy ich z zasięgu wzroku. Twoje nerwy były na tyle zniszczone, że czułeś jeszcze ból, który znajdował się w każdym miejscu na całym ciele. Dziewczyna złapała Ciebie i swojego brata, mówiąc:
- Nie martw się. Onii-chan Cię wyleczy. – Kazała ci byś złapał ją za lewą pierś. Krępowało Cię to, jednak wiedziałeś o dziwnych urządzeniach dziewczyny. Jej brat złapał ją za prawą pierś. Zaczęła obracać parasolką, a jej zadaszenie zmieniało kolor na błyszczący błękit. Wszystko nagle błysnęło wam w oczach, po czym pojawiliście się w jakimś dziwnym zaułku, w jakiejś dziwnej wiosce. Zauważyłeś dym w oddali, oraz lecącą w niebo rakietę.
- Kauzo-nii zaraz tu będzie… – Powiedziała dziewczyna, patrząc się na dym z założonymi rękami na biodrach. Najwidoczniej na coś czekaliście.

Kazuo…Udało ci się pokonać przeciwnika, oraz zdezynfekować Twoje ciało. Nie było jednak końca wrażeń. Twoje ciało zaczęło świecić na niebiesko, aż w końcu, nie wiadomo jak znalazłeś się na dziwnej uliczce. Zobaczyłeś dym w oddali, po czym usłyszałeś za sobą głos:
- Ohayo…Kazuo-nii… – Powiedziała to w miarę ładna, młoda dziewczynka w wieku około dwunastu lat. Koło niej stał dziwnie ubrany facet, wysokiego wzrostu. Miał niebeskie, długie, stojącego na żelu włosy, zielone spodnie, żółtą, krótką bluzkę i czerwone buty. Za nimi leżał spocony, zmordowany nastolatek, który dyszał ze zmęczenia i braku chakry. Po oczach zauważyłeś, że był z klanu Hyuuga. Dziewczyna za chwilę upadła, łapiąc się za biodro.
- Mino-chan! – Krzyknął najprawdopodobniej jej brat, łapiąc ją, by nie uderzyła głową o ziemię. Stałeś teraz, nie wiedząc o co chodzi i co się dzieje.

Chakra Niyo: 5%
Zdrowie Niyo: Obolały, zmęczony, wypompowany z chakry. Nie zagraża życiu.
Chakra Kazuo: 92%
Zdrowie Kazuo: Zdezynfekowany. Zaaplikowanie odtrutki, zatrzymało truciznę. Nie zagraża życiu.

Ostatnio edytowany przez Akaichi (2011-07-03 21:46:40)

- Co się do cholery dzieje ?! - powiedziałem sam do siebie, widząc jak moje ciało zaczyna świecić na niebiesko. Wydawało mi się, że była to nadal trucizna, w końcu przeciwnik był pewny, że mnie zabije. Nagle poczułem, że gdzieś się przenoszę. Chwilę potem byłem na jakieś dziwnej uliczce. Byłem tak zdezorientowany całą sytuacją, że początkowo nikogo nie zauważyłem. Z owego stanu wyrwał mnie głos jakieś małej dziewczynki, której w ogóle nie znałem. Potem zauważyłem dziwnego mężczyznę - jedyną myślą jaka przeleciał mi przez głowę była taka, że chłopak musiał uciec z cyrku... Dopiero po chwili zobaczyłem kogoś z klanu Hyuuga. Wyglądał jakby nie miał już w sobie krzty chakry. Gdy mniej więcej ogarnąłem całą sytuację powiedziałem:
- Jest mi ktoś w stanie wytłumaczyć co się tutaj dzieje ? Dlaczego... - tutaj wskazałem na dziewczynkę - ona wie kim jestem mimo, że widzę was pierwszy raz ? Poza tym kim jest ta osoba za wami ? - miałem jeszcze więcej pytań jednak te mnie najbardziej dręczyły. Szczególnie to, skąd ta mała dziewczynka mnie znała.

Udało mi się osiągnąć sukces. Połowiczny, ale zawsze to coś. Po części dzięki działaniu mojego klona, udało się wytrącić z równowagi jednego z ninja, który używał technik Dotonu.
Jeden z głowy... Pozostała jeszcze piątka. - Pomyślałem, słysząc jęki mężczyzna. Może i było to trochę nie na miejscu, ale nie mam litości dla wroga. Z tego powodu wszystkie te dźwięki nie wzbudziły we mnie większych odruchów współczucia.
Ku mojej uciesze jego sojusznik, chciał go uratować. Skończyło się tym, że razem z kolegą znalazł się za blisko pieczęci i najzwyklej w świecie zginął. Drugą ofiarą był ninja, który używał uprzednio wodnych technik, o ile pamięć mnie nie myli.
Było by za wiele tego szczęścia na jeden raz. Miałem jednak cichą nadzieję, gdy zobaczyłem, rakietowego ninja odskoczył prosto w barierę robiąc unik, że również dzieli los swoich kompanów. Rozsądek miał jednak rację. Ninja ten wystrzelił linę wraz ze swoją dłonią, która złapała się jednej z krawędzi i momentalnie wciągnęła go na górę. Cały ten pokaz nieźle mi zaimponował. Wyglądało to naprawdę interesująco. Nigdy wcześniej nie widziałem, ba nawet nie słyszałem o kimś takim. Rakiety, liny, co jeszcze ma w zanadrzu? - Zastanawiałem się.
On nie może być w 100% człowiekiem. Istota ludzka nie mogła by posiąść liny w ręku czy innych rakiety. Pewnie jest jakimś dziwnym urządzeniem. Teraz tylko pytanie, czy sam o sobie decyduje, czy może jest przez kogoś sterowany? Czas się będzie zaraz o tym przekonać. - Pomyślałem, patrząc jak przeciwnik wjeżdżał po linie. Po chwili znalazł się obok mnie.
- Miło mi. Pozwól jednak, że ja nie zdradzę Ci swojego imienia. Nie widzę na razie takiej potrzeby. Może później zmienię zdanie. Jeszcze zobaczy. - Każde zdanie było wypowiedziane przez innego klona. Prawdę powiedziawszy chciałem tym manewrem przynajmniej trochę zdezorientować wroga.
Przeciwnik bez ceregieli wystrzelił cztery rakiety. Jedną we mnie. Jedną w niebo oraz dwie obie strony szyku prosto w klony. Miałem szczęście, że wcześniej ustawiliśmy się tak by mieć jak najwięcej przestrzeni przed ewentualnym unikiem. Pewnie nie uczyniłbym takich kroków, gdybym nie dowiedział się o umiejętności mojego wroga wcześniej. Teraz to się naprawdę przyda. Na pewno przydatna będzie również chakra, którą dysponują moje klony. Zawczasu pomyślałem o tym, by zużyć nieco więcej chakry niż zwykle by stworzyć moje repliki. Wiedziałem, że walka będzie naprawdę wymagająca i ten fakt na pewno mi w niej pomoże.
Gdy oponent wystrzelił rakiety, wszystkie klony wraz ze mną jak jeden brat spróbowaliśmy zrobić unik. Lata trening teraz zbierały owoce. Wiele czasu poświęciłem nad treningiem mojego ciała. Ze względu moje moje specyficzne Kekkei-Genakai musiałem dysponować jak największą zręcznością i szybkością. Walka na krótki dystans tego wymagała. Dlatego też teraz używając wszystkich mięśni chcieliśmy poprzez szybki, acz dosyć długi odskok zrobić unik przed nadlatującymi rakietami. Miało to przynieść taki skutek, że miejsce, w którym rakieta miała wylądować miało być puste. Ale wszyscy znajdujący się tam wcześniej mieli uskoczyć w lewo, prawo, do przodu, do tyłu lub na ukos, zależnie od tego gdzie się wcześniej znajdowali względem punkt, w którym miała trafić rakieta.
Gdy to już się udało trzeba było przejść jak najszybciej do kontrataku. Mimo to trzeba było jednak pamiętać w dalszym ciągu o czwartej rakiecie, która znajdowała się wysoko nad nami. Z tego powodu jeden z klonów, bo zrobieniu już tego uniku miał zająć się jedynie obserwacją zagrożenia i w razie niebezpieczeństwa poinformować o tym resztę.
Co on ma powbijane w twarz? - Zastanawiałem się, patrząc z obrzydzeniem na lico wroga. Po chwili spostrzegłem dopiero jego oczy. Wyglądały naprawdę dziwnie. Nie pasowały do żadnego ze znanym mi ocznych Kekkei- Genkai. Pewnie drążył bym ten temat w nieskończoność, gdyby nie to, że nie mam czasu. Mam przed sobą jednego wroga, a pozostała trójka w dalszym ciągu niszczy barierę. Musiałem szybko działać.
Chciałem w jak największym stopniu wykorzystać moją przewagę liczebną i stłamsić wroga. Najpierw jednak musiałem sprawdzić, jak się ma sprawność fizyczna mojego wroga. Dlatego też niespostrzeżenie podałem jednego z moich klonów trzy kunai'em. Jeden z przyczepioną bombą rozbłyskową. Druga z wybuchową notką. Schował on ręce za plecy, dlatego też mógł wziąć ode mnie te przedmioty, bez obawy przed wzrokiem nieprzyjaciela. Następnie szybko rzucił kunaiem z przyczepioną bomba rozbłyskową tak, by wbił się obok nogi wroga. A zanim by się jeszcze wbił, to bomba by się uaktywniła i skutecznie oślepiła wroga. W tym czasie wyrzucił by także jeden kunaiem z notkami wybuchowymi prosto w aktualne miejsce pobytu wroga. Drugi  wrzucił wtedy, gdy spostrzegł, że wróg chce zrobić unik. Po ułożeniu sylwetki bardzo prosto można zauważyć w którą stronę ma zamiar uskoczyć. I w tym właśnie kierunku miał powędrować drugi kunai. Całą ta operacja nie powinna sprawdzić większego problemu, ponieważ moje umiejętności posługiwania się bronią miotaną są wytrenowane do perfekcji.