Kotetsu patrzył na znajomego ze zdziwieniem. W jego oczach robił jakieś dziwne wywody, przewroty, manewry, ogólnie zachowywał się dość dziwnie. Kiedy Kazuo powiedział to, co miał do powiedzenia, stojący na skale chłopak zrobił charakterystyczną minę (taką, wiem, że to dziewczyna, ale chodzi o samą minę).
-Tylko się przywitałem. - jego wyraz twarzy był taki sam, strzelił focha i mówił stłumionym, obrażonym i specyficznym głosem.
Zeskoczył ze skały, jego mina była już normalna, lecz ciągle widać, że jest obrażony. Chłopak spojrzał gdzieś na bok na ziemię, był jakby smutny na Kazuo, że ten tak się do niego zwrócił, kiedy nic nie zrobił. W końcu wyjął z torby zwój i rzucił go w stronę głównego bohatera. Ten, kiedy go rozwinął, ujrzał następującą notatkę:

Spoiler:

Kazuo Hoozuki

Zostałeś wyznaczony do misji, która ma na celu odzyskanie pieniędzy klanowych. Ninja imieniem Harashi ma u Nas dług i do tej pory go nie spłacił. Dostaliśmy informacje gdzie może być, musimy działać szybko, bo nie wiemy ile tam jeszcze zostanie. Kotetsu będzie ci towarzyszył. Do kryjówki Harashi'ego dojdziecie po mapie dołączonej do tej wiadomości.

Tyle na ten temat, krótko i zwięźle. A w zwoju rzeczywiście zwinięta była mała mapka z wyznaczoną drogą. Kiedy Kotetsu zauważył, że przeczytałeś, odezwał się.
-To co, ruszamy od razu? - spytał.

Ostatnio edytowany przez Ryutaro (2011-06-29 00:15:38)

Ninja z klanu Hoozuki szli i szli, mapa była dość mała, trasa zaznaczona na niej także. Jednak w rzeczywistości było nieco inaczej... Przed nimi kawał drogi, różnorakie niebezpieczeństwa na niej, przejście przez granice kraju oraz sporo straconego, na samą podróż, czasu. Zbliżali się już do granic kraju Wody, właśnie w tej krainie znajduje się siedziba wyżej wymienionego klanu. Do tej pory Kotetsu szedł za Kazuo.
-Yyyy.... - wychylił się z prawej strony głównego bohatera.
-Daleko jeszcze? - krzyknął, ale dość cicho, zabawnym głosem.
Kotetsu zawsze miał dziwne usposobienie, specyficzny charakter. Kazuo nie zna go w ogóle, więc to będzie sprawdzian charakterów, obydwóch charakterów.
Granica wyglądała dość intrygująco, wręcz za normalnie. Kilka pachołków wbitych w ziemie, wyznaczających granice. W odległości jakichś 30 metrów od siebie, gdzieniegdzie w dalszych odległościach, umieszczone są tablice:

Spoiler:

Kraj Wody

Zaś na odwrocie:

Spoiler:

Kraj Wiatru

Dziwne, nie wiadomo dlaczego tak to wygląda, ale póki co, nikt tego nie zmieni.
Chwile po przekroczeniu granicy bohaterowie zauważyli specyficzną tabliczkę, gdzieś dwa kilometry za granicą. Na tabliczce widnieje następujący napis:

Spoiler:

Dzień dobry

Do widzenia

Pomiędzy napisami widnieje dziwna notka z charakterystycznymi inkantacjami i symbolami.

Ostatnio edytowany przez Ryutaro (2011-06-29 15:19:44)

-Ohhm..? - wydał z siebie pytający dźwięk Kotetsu, który nie ukrywał zdziwienia.
-Nie mam pojęcia. Pierwszy raz coś takiego widzę... - dziwił się i próbował cokolwiek z niej odczytać, na próżno.
Przyglądaliście się notce, aż ta w końcu zniknęła... Od prawego górnego rogu, do lewego dolnego, zaczęła zamieniać się w pył kolorów tęczy, który połyskiwał na wietrze, aż w końcu zwyczajnie został przez niego porwany. Wyglądało to dość dziwnie i niespotykanie. Najgorsze w tej sytuacji było to, że nasi bohaterowie już od czasu opuszczenia wioski są śledzeni przez dwójkę podejrzanych ninja. Ale o nich później, póki co, dwójka Hoozuki'ch musi się trochę zabawić, ale o tym także później. Dwójka wodnych kamratów szła przez piaszczyste tereny, aż w końcu wkroczyła na teren lasu. W końcu poczuli zmęczenie, co się im dziwić? Przebyli granicę dwóch krain, przeszli przez kilkanaście wiosek, męczące. Na pewnym odcinku drogi zaszli na leśną dróżkę. Ta doprowadziła ich do podwójnego rozgałęzienia dróg, pomiędzy którym znajduje się ogromne drzewo, idealne na odpoczynek. Za drzewem płynie wolny strumień, a obok niego znajdują się krzewy owocowe z głównie leśnymi owocami. Gdzieniegdzie krzaczki jagodowe, tych tu najwięcej.
-Heee... - znowu Kotetsu wychylił się obok Kazuo.
-Daleko jeszcze?! - krzyknął swoim śmiesznym, ale cichym, żartobliwym i ironicznym tonem.
-Zobacz... - wskazał na to ogromne drzewo.
-Łoooo... - podziwiał jego masywność, wysokość.
-Odpoczniemy tu? - zrobił słodką minkę, przybliżając się prosząco do towarzysza.

-Łiiiiiiiiiii ! - wydarł się dość piskliwym głosem, zachwycony.
Sam zwinnie wskoczył na jedną z gałęzi, całkowicie oddalonej od tej, na którą udał się Kazuo.
-Przepraszam, rybciu... - powiedział do głównego bohatera, kładąc się.
Niestety, nie wiedzieli o tym, że przez cały czas są obserwowani, już wpakowali się w tarapaty, są w pułapce bez wyjścia. W końcu i Kazuo położył się spać. Obydwoje zasnęli szybciej niż by się tego spodziewali. Zastała noc.
-Ah. Aaah. - Kazuo przebudził się, słysząc ciche jęki wydawane przez jego towarzysza.
-Śpij, nie przejmuj się. Po prostu muszę sikuu! - mówił, trzymając się za krocze i skręcając nogi.
W końcu szybciutko podbiegł do jakiegoś krzaka przy drzewie i załatwił potrzebę.
-Ohh, jak dobrze. - mówił, kończąc.
W końcu znowu zasnął, ty nieco wcześniej.
Dwójkę zbudziły odgłosy ptaków. Jeżeli chodzi o słońce, potężne gałęzie z licznymi liśćmi zasłoniło promienie. Dzięki temu czuli dodatkowy chłód podczas snu. Teraz czuli już tylko gorąc, okropny gorąc. Tylko gorąc? Zapomniałem dodać, że głód pojawił się od razu, cholerny głód. Nawzajem słyszeli burczenie swoich brzuchów. Może jagódkę na głód? Może kąpiel w strumyku na chłód?

-Niee... Nie radziłbym. - Kotetsu pojawił się tuż obok Kazuo, kiedy ten zrywał jagody.
-Nie pamiętam gdzie wczoraj sikałem, ale chyba to były właśnie te krzaki. - podrapał się w tył głowy z uśmiechem mówiącym "ale ze mnie głupek".
Jeśli chodzi o kąpiel w strumyku, rzece, czy czymkolwiek można to nazwać, Kotetsu także jej zażył. Przyniosła obojgu uczucie chłodu i komfortu. Słońce nie przygrzewało, bowiem ogromne drzewo tworzyło cień. I tak była wysoka temperatura, ale niwelował ją chłód wywoływany przez wodę pozostałą na ubraniach. Jeśli chodzi o jedzenie, Kotetsu wyłowił z wody sporą ilość ryb. Rozpalił ognisko dzięki stylowi ognia i uwędziliście pyszne rybki. Najedliście się smacznie i do syta, co znaczy, że z powrotem przyszedł czas na wędrówkę, raczej na jej kontynuację. Pół dnia, równe 12 godzin straciliście na ten odpoczynek.
-Tooo... - Kotetsu znów wychylił się obok Kazuo, który stał gdzieś przy drzewie i gasił ogień.
-Idziemy?! - wydarł się swoim krzykiem, ironicznym, ale cichym, zabawnym, ale to już wiemy.

-Hihi. - zachichotał Kotetsu, robiąc słodką, śmieszną minkę.
Chwilę potem, przy jedzeniu ryb, chłopak odpowiedział do Kazuo.
-Nie pieeeee**ooool. Za***iste te ryby, co? - mówił z ironią, uśmiechając się i wpier**lając jak świnia.
W końcu poderwaliście się, posprzątaliście wszystko i zdecydowaliście się, żeby ruszać w drogę. Ale na początku mieliście dylemat. Tak, już od razu. Mianowicie - iść w lewo, czy też prawo? Nie pamiętacie już? Droga, jaką tu przyszliście rozdzieliła się na dwie, pomiędzy nimi stoi to wielkie drzewo i płynie strumyk, jakby spod niego wypływający.
-To którędy idziemy? - spytał Kotetsu, który wyraźnie czuł zakłopotanie.
-Dałbyś tą mapę. - poprosił, z mapą byłoby wygodniej.