Czuję się jak bohater jakiejś zagmatwanej sagi o herosach. Nie ukrywam, że taka postać rzeczy za bardzo mi nie leży. Małe przygody, pomoce, owszem. Ale jakieś wielkie czyny, które mają zadecydować o dalszym losie świata? To takie przytłaczające... Nie udało mi się pokonać jednego pionka, a mam zniszczyć takich sześciu?
Poza tym cała ta historia wydawała się tak wielka i poplątana, że aż nierealna... Nie było jednak innego wyboru, jak na tą chwilę. Musiałem postarać się jej pomóc i trzymać kciuki, by ujść z życiem. A może po tym wszystkim uda mi się wrócić do mojego zwykłego, cichego życia.
Kiwając głową, jednocześnie mrugając spokojnie, potwierdziłem moją gotowość. Ale z każdą chwilą słuchania tego chłopczyka moja chęć pomocy malała z każdą chwilą... Gdzie się tacy uchowali? Postanowiłem, że spróbuję przestać słuchać tych głupot, które plecie i odpłynąć. Przynajmniej przez chwilę chciałem o tym całym chaosie przestać myśleć.

Sytuacja robiła się coraz bardziej komiczna. Moje przemówienie, o proszę, chyba poskutkowało, w pewnym sensie. A z resztą, nie wiem, nawet mnie to nie obchodzi. Ci troje zachowują się jak totalnie debile, przynajmniej ten z Uchiha. Kiedy skończył mówić jaki to on silny nie jest, jak to on ich tylko zabiję, jak to nic innego go nie obchodzi i jakiż to ma swój cel, inne pierdoły tego typu, czułem się lekko podirytowany.
-Huh.. Żałosne. - podsumowałem jego wypowiedź niegłośno, ale tak, by każdy mógł to usłyszeć.
Ten z mieczem, Kazuo czy jak mu tam się nieco otrząsnął, chyba. Popier**lił coś o tym, że wchodzi w to wszystko i jest gotowy nawet do oddania życia za tą całą sprawę. To chyba dobrze, nie? Buuu, nie wiem. Ten, który dołączył do nas jako ostatni rzeczywiście mi imponował w pewien sposób. W przeciwieństwie do trójki debili zachowywał się inaczej, doroślej. Nie beczał jak małe dziecko, że tak to ujmę, w ciszy i spokoju myślał nad całą sytuacją. I ku*wa właściwie!
-Rinnegan? - powtórzyłem, kiedy Mino skończyła mówić.
-Wiedziałem, od początku wiedziałem. Oczne Kekkei - Genkai, pierwotne Doujutsu, które znacznie przewyższa zarówno Sharingan'a tych pajaców jak i mojego Byakugan'a. Niestety. Tak, ten kto posiada te oczy może mieć dodatkowe sześć ciał. Tak trzeba to ująć, bo na zdrowy rozum, tak właśnie jest, dosłownie. Nikt nie może się mierzyć w pojedynkę z użytkownikiem Rinnegan'a. Nikt... Musiałby być to ktoś o nieprzeciętnych umiejętnościach, prawdziwej sile, wierze, a także wytrwałości. Ktoś, w kim ludzie powierzają wszelkie nadzieje. Nie widzę tu takiej osoby. - mówiłem, specjalnie co jakiś zerkając na tego ważniaka z klanu Uchiha.
-Więc naprzód rumaku, pędź pókiś młody. Na spotkanie ze śmiercią... - ironizowałem mu prosto w twarz, ciągle opierając się o ścianę.
-Prawda jest taka, że nawet razem mamy nieduże szanse. Do wygranej potrzebny byłby plan, mobilizacja, współpraca. - mówiąc ostatnie słowa spojrzałem znowuż to na tego Uchihę z uśmieszkiem.
-Jeśli już się zgłaszamy, podnosimy rączki... Także w to wchodzę. Powód, muszę go w ogóle podawać? - rzuciłem niedbale do wszystkich zgromadzonych.
Jeżeli chodzi o całą historię, którą opowiedziała Mino i dodając sobie do tego to, co się działo u mnie i u reszty chłopaków, jakoś sobie to poukładałem. Zrozumiałem wszystko, ale nie starałem się nawet o tym za bardzo myśleć, pomogę im, czuję taką potrzebę i tyle.
-Nie będę na tyle chamski i cyniczny, aby zwyczajnie odmówić płaczącej dziewczynce, chcącej tylko odzyskać siostrę. Jednak potrzebujemy planu... - dodałem jeszcze, aby utwierdzić wszystkich w mojej decyzji.

Przy całej tej akcji z dziewczyną nawet nie drgnąłem, nie wykonywałem uników, tylko spoglądałem na nią obojętnym wzrokiem. Teraz sytuacja jest inna w naszą stronę leci ognista kula, nie czekając na resztę wykonałem pieczęci, po czym wykonałem tę samą technikę. Po zderzeniu obie kule zniwelowały się, ja stałem teraz z sharingan'em. Patrząc na dziewczynę cicho zacząłem mówić do Niyo.
- Cholera, wygląda na to, że bez współpracy nic nie zdziałamy... Utoruję ci drogę do ataku, postaraj się jeszcze ubezpieczać dziewczynę jeśli możesz... Czekaj na odpowiedni moment... - Mówiąc to wyciągnąłem katanę i naładowałem ją raiton'em. Skoncentrowałem chakrę w stopach i szybko pojawiłem się przed dziewczyną wykonując cięcie od ramienia w dół. Po tym od razu pojawiłem się za kobietą starając się wbić katanę w jej ciało.

Dziewczyna złapała tego chojraka i przycisnęła do ściany, by następnie wbić ogromny topór tuż obok niego. Uderzyła go i zaczęła gadać do ściany. Trochę zdziwiło mnie, że ten wielki heros dał sobą rzucać, jak jakąś szmatą. Ale cóż... 
Okazało się, że za ścianą znajdował się jakiś mężczyzna. Później wszystko potoczyło się jak w jakiś głupawym, latynoskim serialu. Ktoś kogoś uderzył, a jeszcze ktoś inny oberwał. Rozpoczęła się rozróba, jak w jakimś podrzędnym barze.
Mnie na chwilę obecną interesował tylko jeden facet z tego całego towarzystwa, które tu przybyło. Wystrzelił on w moim kierunku fioletową kulę energii, która następnie rozszczepiła się na dwie części i otoczyła mnie oraz Shimaro. Po chwili stworzył już jakieś fioletowe ściany oraz sufit i oddzielił w taki sposób Nas od reszty. W miarę upływu czasu, teren ten się powiększył i to znacznie. Zaczęły się pojawiać duże, fioletowe skały. Nagle wróg wystrzelił po raz kolejny kolejne wiązki w moim kierunku. Musiałem zrobić szybki unik, nie miałem czasu na namysł. Wszystko tak szybko się działo... Co prawda nie wiedziałem nic o tej fioletowej substancji, z której zbudowane są skały, ale musiałem gdzieś się ukryć przed atakiem. I właśnie wskoczyłem za jedną z takich skał, która znajdowała się najbliższej mnie. Gdy byłem już bezpieczny, musiałem porozumieć się z tym gościem, który został uwięziony wraz ze mną w tym miejscu:
- Shimaro, musimy się stąd jak najszybciej wydostać. Nie chcę dłużej pozostać w tym miejscu. Wydaje mi się jakieś takie niepokojące. Dlatego też trzeba się jak najszybciej z tym gościem rozprawić, a wtedy najprawdopodobniej to pomieszczenie zniknie. Mam idealną technikę na krótki dystans. Mam nadzieję, że będziesz mnie ubezpieczał i wspierał z daleka. - Podczas mówienia tych słów przywołałem po raz kolejny króla małp, Enmę.
- Nie pytaj. Nie mam czasu na wyjaśnienia. Musimy pokonać jedynie tego mężczyznę. - Wskazałem na wroga. Następnie stworzyłem 3 wybuchowe klony. Nie przekazałem im zbyt dużo chakry, ponieważ ich zadanie tego wcale nie wymaga. Dla jednego klona przekazałem, jednak nieco więcej by mógł wykonać Shunshin'a.
- To ja wyruszam. - Poinformowałem Shimaro i zacząłem biec w kierunku przeciwnika wraz z moimi 3 klonami i Enmą. Biegliśmy tak, by być blisko skał, a w razie niebezpieczeństwa szybko schować się za nimi. A gdy byliśmy już wystarczająco blisko, jeden z moim wybuchowych klonów wykonał Shunshin no Jutsu i momentalnie znalazł się obok wroga. W tym samym momencie dokonał destrukcji. Następnie z dymu wyłoniłem się ja wraz z kulą ognia w ręku. Reszta klonów oraz Enma ustawili się tak, by wróg nie miał żadnej drogi ucieczki. A ja poprzez użycie Kajōsatsu chciałem stworzyć z jego ciała mumię.

Ostatnio edytowany przez Gamatt (2011-07-11 14:38:39)

Cała sytuacja była natychmiastowa, ale zdążyłem się już przyzwyczaić do nagłej zmiany wydarzeń. Wiedziałem tylko tyle, że po mojej stronie będzie walczył ktoś z Uchiha. Nawet mi to pasowało. Patrzyłem z moim już raczej stałym uśmiechem psychola na twarzy widząc co się dzieje. Jakaś dziwna kula leciała w stronę mojego sojusznika, ale miałem wrażenie, że poradzi sobie bez mojej interwencji. I tak wiedziałem, że to ja jestem ich celem tak jak i moje rodzeństwo. Ale cóź, nie miałem wielkiego planu, chciałem by Uchiha się wykazał w końcu to o ich klanie jest tak głośno na świecie, a nie o moim. Gdy usłyszałem pytanie, odpowiedziałem z dziwnym śmiechem :
- Cóż... Ja zajmę go na tyle byś mógł go wykończyć. A teraz wybacz, ale idę się pobawić z tym czymś - kończyłem zdanie już zamieniając chakrę w ręce w wodę której tak jakby objętość mogłem zwiększyć. Czas było wysłać skompresowaną wodę zmieszaną z chakrą z całego ciała do ręki, co już nie było problemem. Biegnąc już w stronę tygryska zwiększyłem już siłę mojej ręki techniką Suiton: Gōsuiwan no Jutsu. Zamachnąłem się tak mieczem, jakbym chciał go przeciąć na pół więc jednocześnie cios mógł pełnić rolę defensywy.

Ostatnio edytowany przez Eizo (2011-07-14 23:38:49)

- Ku**a... - Przekląłem, do siebie, po czym skoncentrowałem bardzo duże ilości chakry w stopach. Dzięki temu z łatwością uniknąłem falę energii, by po chwili znaleźć się koło Mino. Złapałem ją i w jednej chwili znowu zniknąłem, stałem teraz tam gdzie przed ruchem, jednak tym razem przy samej ścianie. Trzymałem dziewczynę na rękach, po czym przyglądałem się kobiecie.
- Chyba nie mam wyboru... - Powiedziałem sam do siebie, kątem oka przyglądając się dziewczynie na rękach i kobiecie, która nie wygląda na słabą. Po chwili zamknąłem na chwilę oczy, a kiedy je otworzyłem mój sharingan miał całkiem inny kształt. Następnie postawiłem dziewczynę na ziemię.
- Stój koło mnie... - Nakazałem dziewczynie dysząc lekko, po czym przyklęknąłem i zamknąłem lewe oko. W tym czasie zacząłem również składać pieczęcie.
- Sharingan i Byakugan... Cholera, tak jak by teraz nie miała słabych punktów... - Analizowałem, po czym otworzyłem oko krzycząc.
- Hyuuga odsuń się!.... - W między czasie kobieta zaczęła się palić czarnym ogniem, dokładnie jej klatka piersiowa, szyja i dolna część twarzy. Następnie skoncentrowałem raiton'a w dłoni by po chwili w stronę palącej się kobiety powędrowało ostrzec z chakry raiton'a (Chidori Eisō).
- Kim oni są?... - Zapytałem Mino rozcinając kobietę. Następnie złapałem się lewą dłonią za lewe oko, które teraz krwawiło.
- Powinniśmy się wycofać... Jeśli mamy zamiar walczyć z pain'em musimy oszczędzać siły i zdrowie... - Mówiłem do dziewczyny prawym okiem spoglądając na kobietę, czy aby może jeszcze dycha, co jednak było bardzo mało prawdopodobne.
- Jesteś ranna?... - Wolałem się upewnić pod tym względem. Następnie starałem się wymyślić jakiś plan.

Sytuacja nieco się zmieniła, na gorszą. Ataki zarówno moje, jak i Matsuo, nie przyniosły rezultatów. Bowiem przeciwniczka użyła jakichś mocy i odepchnęła nas na pewną odległość. Po tym użyła podobnej energii, aby wystrzelić w Matsuo dziwną falę energii, jakby jedną z moich technik klanowych. W stronę moją i Mino leciała podobna fala energii, tyle, że silniejsza. Byakugan pozwolił mi dostrzec, że Matsuo zrobił szybki unik i zajął się Mino. Skoro o dziewczynkę nie musiałem się martwić, mogłem spokojnie wykonać unik. Zrobiłem to w ten sam sposób co mój towarzysz z klanu Uchiha. Skumulowałem chakre w stopach i szybko odbiłem się od ziemi w prawą stronę, będąc jednak blisko podłogi. Dało mi to możliwość szybkiego i bezpiecznego uniknięcia ataku. Jeżeli chodzi o przeciwniczkę, to chyba nie musimy się nią martwić. Matsuo zajął się nią i to chyba na dobre.
-Czyżby to była potęga klanu Uchiha? Niewiele... Jak sądzę... - pomyślałem, patrząc na to, co czyni ten chłopak.
-Masz rację. Ale nie możemy zostawić pozostałych. - odpowiedziałem chłopakowi.
-Shimaro i ten fajny koleś siedzą w jakiejś sferze, przez którą raczej nie przejdziemy. To chyba blokada, pewnego rodzaju bariera, która umożliwia dostanie się do jej wnętrza. Ci, którzy już tam są, znajdują się , chyba, pod wpływem jakiegoś Genjutsu. Ale mogę tylko zgadywać. Natomiast ten cały Kazuo i drugi z Uchiha, oni są poza domkiem. Co robimy? - spytałem chłopaka i dziewczynę.
-Ale czy na pewno już po niej? - mimo, że patrzyłem się na tą dwójkę, wciąż mogłem obserwować dziewczynę dzięki Byakugan'owi.

Matsuo/Niyo

Dziewczynie udało się przebić przez wszystkie ataki. Znalazła się kilka milimetrów przed twarzą Matsuo. Z jej oczu płynęła krew, a na czole pojawiło się trzecie oko, zielone, z którego wyleciała zielona błyskawica, przebijająca czoło Matsuo na wylot. Ta sama błyskawica przebiła także czoło Niyo. Obaj padli na ziemię jak marionetki. Dziewczyna podeszła do Mino, która płakała zapewne ze strachu i śmierci kompanów. Jednak to było na nic. Za chwilę skończyła tak samo jak oni.

Posse

Przeciwnik okazał się być zbyt sprytny. Wszystkie ataki, które miały go ugodzić okazały się niepowodzeniem. Jego kopia wyszła z tej dziwnej, fioletowej bariery, całkowicie niezauważona przez Shimaro i Possego. Na samym początku przebiła płuco Possego, a za chwilę odrąbała mu głowę. Posse spadł, a jego ciało zaczęło topić się w jego własnej krwi. Shimaro znalazł się między młotem, a kowadłem. Był trzymany przez prawdziwego, a kopia poćwiartowała go na malutkie kawałeczki. Tak skończył się żywot Possego i Shimaro. Bariera zniknęła, jak również  kopia przeciwnika.

Razuko/Kazuo

Wokół kolesia zgromadziła się czarna energia, która rozbiła Susanoo Razuko. W tym samym momencie ten sam osobnik został rozpaćkany na miazgę. Kazuo nie miał już szans. Nie zdążył zareagować na upadek Razuko. Został złapany za szyję, która za chwilę także została doszczętnie zniszczona, tym samym oddzielając jego głowę od ciała.

Wszyscy zginęli!

***

W ten sposób trójka ninja, która okazała się lepsza, sprawiła, że świat upadł na psy. Teraz cała ziemia kojarzy się tylko z chaosem i zniszczeniem. Człowiek, który teraz sprawuje władzę na Bijuu, pogrąża ten świat w jeszcze gorszą ciemność.

---

Tak jak obiecałem – 27 lipca = koniec sesji. Ja za nią podziękuję, mimo, iż okazała się totalną porażką ze względu na zawodzącą pamięć niektórych graczy. Żeby nikt sobie nie myślał – ja tego nie zapomnę i następnym razem, jeżeli takowa sesja będzie miała miejsce w przyszłości, będę wiedział jak mam być nastawiony co do niektórych graczy, którzy już pod koniec sobie olali tą sesję. Sayonara i życzę miłego dnia.

EDIT: Przypomniało mi się. Jakby ktoś próbował się bronić wakacjami, o których mnie wcześniej nie poinformował - niech sobie daruje.

Ostatnio edytowany przez Akaichi (2011-07-27 14:04:47)