Jak widać, moje podejrzenia co do zatrutego trunku były omylne, na szczęście. Ale co się dziwić? Przecież nie znam w ogóle tego kolesia, ani w najmniejszym stopniu jego zamiarów. Chwyciłem szklankę i zacząłem z niej pić alkohol, który w niemalże natychmiastowym tempie zniknął.
-Mniaaam... - położyłem szklankę na stoliku i siadłem wygodniej.
Sam nie wiem czy czekałem na nalewkę, czasem lubiłem sobie wypić nieco za dużo, co kończyło się całkowitym urwaniem filmu, obudzeniu się w miejscu, o którym nie ma się pojęcia, o nie wiadomo jakiej porze, nie wiedząc co się tam robi i co robiło się wcześniej. Ale tak to już bywa...
-Tak, właśnie... - znowu dopowiedziałem swoje.
-Chciałbym wiedzieć o co chodzi z tym wszystkim... - spojrzałem na chwilę na Ayo, a potem przeniosłem wzrok na Tanyo.

-Dobra, więc do rzeczy... - potwierdziłem jednogłośnie jego słowa.
Słuchałem wszystkiego co Tanyo miał do powiedzenia, wsłuchałem się także w krótką kłótnię chłopaków, trochę się poddenerwowałem, bo rozmowa ciągle zmierzała ku jednemu, nie do treści zadania.
-Dość. O co chodzi do ku*wy? - powiedziałem głośnym tonem nieznacznie zdenerwowany.
Nie byłem opity, czy coś, tak mała ilość alkoholu w żadnym wypadku by na mnie nie zadziałała. Jedynie chodziło mi o to, że sprawa zadania była odkładana, odkładana, tak w kółko. Dość nietypowa sytuacja...
-Złociutki? Ble.. - przyłapałem to jak Tanyo zwrócił się do Ayo.
W końcu mężczyzna wyjaśnił o co chodzi, coś aż się we mnie ruszyło, bo gwałtownie wstałem.
-Ayo, kiedy ruszamy? Natychmiast czy za chwilkę? - spytałem, a odpowiedź miała być oczywista, nie chciałem niczego przeciągać.
-Jeeest. Mamy załatwić bandytów, słodko... - myślałem sobie, wiedząc, że zadanie dotyczy zabijania.

-Nic mu się nie stało, za dużo wypił... - machnąłem na Tanyo ręką i szedłem już w kierunku drzwi.
Ayo jednak podszedł do niego, żeby zbadać sprawę. Kiedy przechodził obok mnie, zareagowałem charakterystycznie:
-Bla, bla, ty zawsze swoje, popieść go jeszcze... - ironizowałem i robiłem głupie miny, strojąc fochy na boku.
W końcu chłopak stwierdził, że nic mu nie jest fałszywy alarm.
-A nie mówiłem? - spojrzałem na Ayo z typowym uśmieszkiem, miałem rację.
-No pewnie,m musimy się sprężyć. A o mnie się nie martw, będę się starał być szybkim, w razie czego, poczekasz na mnie... - klepnąłem go ze dwa razy po ramieniu i wyszedłem. Kiedy Ayo też wyszedł, zamknął drzwi i ruszył, zacząłem biec za nim. Oczywiście dawałem z siebie wszystko.

W pewnym momencie drogi spojrzałem na Ayo, prosto w jego oczy.
-Tak, tak, wiem. Ściemnia się. Nie ważne ile mamy jeszcze do przejścia, musimy się zatrzymać i gdzieś przenocować. - powiedziałem do niego z uśmiechem, zatrzymując się.
Mój uśmiech mógł wydawać się dziwny. No bo do licha, po co miałbym się uśmiechać w takiej sytuacji? W sumie sam nie wiem, nie, że byłem jakoś specjalnie zadowolony z obrotu sprawy... Nie chodzi jednak o to, że cokolwiek mi przeszkadza, bo tak też nie jest. Po prostu tak jakoś wyszło, mam jakiś dobry humor.
-Spójrz... - wskazałem palcem na wielkie drzewo, którego korzenie wystawały z ziemi, tworząc coś na wzór zadaszenia z jedną ścianą.
-Sprawdź to, zobacz czy damy radę tam przenocować, skołuj też jakieś jedzenie. Ja pójdę po drewno na ognisko. - jak postanowiłem, tak zrobiłem, po chwili mnie nie było. W pewnym momencie zatrzymałem się na chwilę, aby zwyczajnie się odlać. Do Ayo'iego wróciłem, ciągnąc wielką gałąź drewna, na której znajdowały się inne, nieco mniejsze.
-Ja się zajmę rozpaleniem... - powiedziałem, uśmiechając się, tym razem był to miły uśmiech, zwyczajny miły uśmiech.

-Emmm...Robaki? - spytałem się, patrząc z obrzydzeniem na "pożywienie", które skołował Ayo.
-No dobra, to będzie trudne, ale jak mus to mus... Zawsze mógłbym coś z łatwością wytropić dzięki Byakugan'owi i potem szybko zapolować, ale nie mam już na to dzisiaj siły, musimy sobie poradzić z tym co mamy... - powiedziałem, chwytając jednego robaka.
W końcu wsadziłem go szybko do ust, błyskawicznie pogryzłem i gwałtownie połknąłem, wszystko, aby uniknąć dłuższego przechowywania go w jamie ustnej. Nim jednak go zjadłem, podsmażyliśmy wszystkie przy ogniu.
-Ty, wiesz co? Smakują trochę jak mięso...Jak kurczak...To ciągle obrzydliwe i niesmaczne robaki, ale smakują jak mięso kurczaka... - zaśmiałem się, łykając kolejne.
W końcu popiłem wszystko wodą, aby nie czuć pozostałości smaku i położyłem się spać.
-Dobranoc... - powiedziałem jeszcze do Ayo, który widocznie nie miał zbytniego humoru.

Sen przyszedł bardzo szybko. W sumie, szybciej niż mógłbym się spodziewać. Ale to dobrze, teraz mamy lepsze warunki do kontynuowania zadania. Rano zbudził mnie Ayo, widocznie wstał wcześniej niż ja, a chciał już ruszać, cel był najwidoczniej niedaleko.
-Poczekaj, sekundę. Obmyję się i możemy ruszać... - powiedziałem do chłopaka jeszcze zaspanym głosem.
Coś mi jednak nie grało. Już wczoraj Ayo zachowywał się dziwnie, bardzo dziwnie. Widać po nim, że coś jest nie tak. Nie mam pojęcia co jest powodem takiej zmiany nastroju. Nie wiem czy będę potrafił mu pomóc. Jest jednak powód, dla którego muszę się postarać jakoś wszystko wyjaśnić. Mianowicie, nasze zadanie. Jeśli w takim zdanie będzie musiał je wykonywać, będą mniejsze szanse na powodzenie. Po prostu nie jest sobą, to mogłoby znacznie utrudnić sprawę.
-Ayo...Co się dzieje? - spytałem wprost, przechodząc do siadu, jedynie otarłem twarz, obmyję ją za chwilę.
-Już wczoraj zauważyłem, że coś jest nie tak. A do teraz nic się nie zmieniło. Nie podoba mi się to. Chcę, abyś powiedział mi co cię gryzie. - dodałem szczerze.

Ayo widocznie się zawahał z odpowiedzią. Ale co mu się dziwić? Jeśli naprawdę coś go trapiło i nie było to byle co, albo ciągle trapi, to wahanie jest oczywiste. Wysłuchałem co miał mi do powiedzenia, nie było to nic takiego, zwykłe martwienie się o byle co.
-Ayo, nie przejmuj się tym. Przecież nic się nie dzieje.. - uśmiechnąłem się do niego lekko.
-Zabić? - powtórzyłem jego ostatnie pytanie.
-Zabijanie jest niczym innym jak ostatecznością. Nie zabijam bez potrzeby. Jeśli czuję, że życie moje lub moich bliskich jest zagrożone, zabijam. Zabijanie jest ostatnią drogą wyboru... - odpowiedziałem mu, mówiąc prawdę, takie jest moje zdanie o zabijaniu.
Nie wiem jakiej odpowiedzi oczekiwał, ale nie chciałem go okłamywać. Po chwili usłyszeliśmy świst, ktoś się zbliżał. Spojrzałem poważnym wzrokiem na Ayo, byliśmy świadomi niebezpieczeństwa. I nim się obejrzeliśmy, otoczyło nas dwóch kolesi z katanami, trzeci z nich stanął na wprost.
-Zaczyna się? - spytałem sam siebie.
-Jesteśmy zwykłymi ninja szukającymi przygód. Właściwie, szukamy rozrywki, można tak powiedzieć. Nie widzieliście w okolicy jakiś bandytów? - odpowiedziałem temu kolesiowi, który wyglądał na najważniejszego w grupie.
-Pst, Ayo... - syknąłem do niego cichutko.
-Czego tak właściwie chcemy od bandytów? Co zrobili Tanyo? - spytałem szeptem.

Niestety, chyba ci kolesie przyłapali to, co mówiłem o Tanyo, przynajmniej ten z przodu, wyglądał na wkurzonego. Zaczął coś mówić, był czerwony ze zdenerwowania, spluwał, wymawiając imię "Tanyo". Najwidoczniej coś między nimi zaszło, coś poważnego, jak mniemam.
-Nie, nie, że nas zasłał. Ayo, mój towarzysz... - kiwnąłem głową w jego stronę, ale po chwili znowu wróciłem wzrokiem na tego kolesia z przodu.
-Rozmawiał z nim. Są sobie bliscy i Ayo zauważył, że coś jest nie tak. Po krótkiej rozmowie zrozumiał o co chodzi, poprosił mnie o pomoc i jakoś tak wyszło, że wyruszyliśmy, aby się dowiedzieć o co chodzi. - rozegrałem to w ten sposób.
Nie zdążyłem więcej powiedzieć, bowiem zostaliśmy uśpieni. Obudziliśmy się w jakimś pomieszczeniu, widać było, że jest to jaskinia.
-Ayo, pst, Ayo... - szeptałem do niego.
-Aktywuję mojego Byakugan'a, sprawdzę gdzie są i nas uwolnię. Poczekaj. - mówiłem cicho do chłopaka.
Zamknąłem oczy, aby się skupić, a kiedy je otworzyłem, miały nieco różniącą się formę, oprócz tego moje skronie zmieniły się. Nie musiałem nawet ruszać głową, widziałem gdzie są.
-Okej, zdołam nas uwolnić, nie są aż tak blisko. - powiedziałem do Ayo, normalnym już tonem.
Problemem były liny, którymi byliśmy związani. Problemem? Zamknąłem znowu oczy, aby się skupić. Skoncentrowałem chakrę z przodu ciała, że tak to ujmę. Użyłem Jūkenpō Ichigekishin, aby wypuścić zebraną chakrę ze wszystkich punktów tenketsu. Uważałem jednak, żeby nie przesadzić. Użyłem większej ilość chakry z przodu, a mniejszej jej ilości z tyłu. Nie chciałem rozwalić drewna, do którego bylem przywiązany. Użyłem chakry i tego jutsu po to, aby rozwalić liny, którymi byłem związany lub chociaż rozluźnić ucisk i się wydostać.