-Dobra, jak chcesz. - odpowiedziałem do Ayo, rzeczywiście nie wyglądał jakby stało mu się coś poważniejszego.
-Twoja chakra... Czyżby to była moc...? - spytałem, specjalnie nie kończąc.
-Nie, że nic się nie stało. Mamy kilku rannych, ale nie jest tak źle. Wyliżą się... Gorzej z tobą, nie wyglądasz najlepiej... - powiedziałem do niego, widząc lekkie chybotanie.
W końcu zemdlał. Najciekawsze było to, że nim zdążyłem go złapać, pomóc mu, jego ludzie już przy nim byli. Naprawdę zadziwiająca szybkość reakcji, podziwiam zżycie tych ludzi. Cóż, nie wiedziałem za bardzo co teraz mamy z Ayo do roboty.
-Ty, co robimy? - zwróciłem się do przyjaciela, wystawiając rękę, aby pomóc mu wstać.
-Ja z chęcią odwiedziłbym tego zbira, ale chcę znać twoje zdanie na ten temat. Masz mi teraz powiedzieć co robimy. Wracamy czy co?  - spytałem wprost, patrząc na niego.
Jeżeli chodzi o tych ludzi, poradzą sobie. Sądzę, że nawet dobrze byłoby się ulotnić tak bez pożegnania, chociaż... Zobaczę.

Z tego wszystkiego zaczęła mnie boleć głowa, jednak był to niewinny ból, krótkotrwały. Wszystko między innymi z tego, że zastanawialiśmy się z Ayo czy nie powinniśmy już wracać. W pewnej chwili wszyscy ludzie, ci, jak to wcześniej miało być, bandyci, zaczęli się zachowywać w dość dziwny i nietypowy sposób. Zaczęli siać panikę jak typowe baby, które boją się wszystkiego. Dość irytujące. Zaczęli uciekać z grona, które utworzyło się wokół Ejio, biegnąc w naszą stronę. Uciekali, taranując przy tym mnie i Ayo, ale zwyczajnie zasłoniliśmy się rękami, przez co nie doznaliśmy jakichkolwiek uderzeń z ich strony. Powodem tego strachu, chaosu okazał się jakiś dziwny koleś. Stał przy innym, leżącym na ziemi, który brodził we własnej krwi, a także przy Ejio, który przed sekundą opadł niemalże bezwładnie na ziemię. Podejrzany mężczyzna stał, ale już po chwili poderwał się do pościgu za jednym z uciekających. Dorwał go. Unieszkodliwił. Wszystko działo się szybko.
-Uważaj. - powiedziałem tylko do Ayo, kucając przy nim.
Wstałem i od razu aktywowałem Byakugan'a, żeby wszystko widzieć. Przyjąłem swoją charakterystyczną pozycję do walki, patrząc się prosto na tego kolesia.

Byakugan pozwolił mi dostrzec chakrę wszystkich zebranych wokół ludzi, wszystkich. I tym samym mogłem spostrzec, że jeżeli chodzi o chakrę tych, u których boku walczyłem, była dość dziwna, taka zmieszana, naruszona. Jeżeli chodzi o chakrę Ejio i tego drugiego, nie było jej, w ogóle, gorzej z tym u tego "mordercy", bo jego chakra jest normalna, skupiona i jest jej dużo, dużo potężnej chakry. W mgnieniu oka zabił wszystkich, zostawiając sobie na deser mnie i Ayo.
-Uważaj, ja się nim zajmę. - powiedziałem przyjacielowi, nie spuszczając wzroku z tego mężczyzny.
Z ogromną szybkością znalazł się tuż obok nas. To był moment na atak. Przez obrót przyłożyłem mu prawą dłoń do klatki piersiowej. W dłoni skupiłem chakrę, którą po chwili wystrzeliłem w postaci skupionego strumienia energii (Hakke Hasangeki). Miałem nadzieję, że zadziała.
-Czy to...? - dopiero po ataku zorientowałem się z kim mam do czynienia.
-Dlaczego to robisz? - spytałem dość głośno poważnym tonem, patrząc się na niego.
-Przecież to byli twoi ludzie... - mówiłem do tego, który na początku objaśniał nam całą sytuację, to był on, jak się okazało.

-Uh, jak to? - dziwiłem się, patrząc na to jak ten koleś niweluje mój atak.
-Zrobił... To samo.. Tylko, że szybciej. Jak to możliwe? - pytałem bezskutecznie samego siebie.
-Zabiłeś wszystkich. Dlaczego nas miałbyś oszczędzić? - odpowiedziałem mu pytaniem.
-Teraz pytanie ode mnie... Dlaczego to zrobiłeś? Hym? - chciałem się dowiedzieć dlaczego ich wszystkich zabił.
W końcu wiatr odsłonił część jego ciała, ukazując różne blizny, tatuaże, pieczęci i inne różne rzeczy. Nie zrobiło to na mnie większego wrażenia, choć było to obrzydliwe. Ale nie dla chłopaka o mocnych nerwach...
-Te znaki... Ta chakra... Zupełnie jak wtedy, u Ejio. - myślałem sobie, obserwując go.
-Powiedz, nie chcesz nas zabić? Dlaczego? - powtórzyłem pytania.
W razie, gdyby miało dojść jednak do walki, miałem gotowy inny plan działania. Owszem, z użyciem Byakugan'a, ale tylko do pomocy. Normalnie użyłbym stylu walki, na którego nie ma mocnych. Nie biorąc pod uwagę kilku naprawdę zdolnych osób, ale może on do takich nie należy...

Nie odpowiedziałem na pierwsze pytanie, bo koleś od razu wybuchł śmiechem. Tak więc odpowiedź chyba nie była potrzebna.
-Co masz na myśli? - spytałem, kiedy powiedział coś o Ayo.
Mojego przyjaciela widziałem, choć był za mną, umożliwiał mi to Byakugan. Wpatrywał się w ziemię, coś dziwnie wyglądał, tak nietypowo. Zastanawiałem się, bo może Ayo też tu coś zawinił? Nie wiem, nieważne.
-Dobrze, skoro musisz... Spróbuj. - rzuciłem w jego stronę, kiedy powiedział, że mnie zabiję.
W końcu zdjął swój cały płaszcz./ Jego ciało wyglądało tak jak ten skrawek, który wcześniej został odkryty przez wiatr. Było to dość ohydne dla normalnego człowieka. W pewnej chwili, bardzo szybko skumulował duże ilości potężnej chakry. Nim zdążyłem cokolwiek zrobić, spowodował wybuch, który odrzucił mnie i Ayo w całkowicie przeciwne strony. Trochę musiało minąć, nim wstałem. Oparłem się rękami o ziemię, podpierając się i jakoś mi się udało. Oczywiście ciągle badałem sytuację Byakugan'em.
-Kurdę... Muszę sprawdzić czy wszystkie moje zdolności klanowe są nieskuteczne... - to myśląc skumulowałem chakrę w lewej dłoni.
Kiedy chakra była już odpowiednio skumulowana, wykonałem charakterystyczne pchnięcie tą dłonią. Tym samym chakra w postaci fali (powietrza) energii sekundę po uwolnieniu trafiła w mojego oponenta, którego pozycję znałem.
-Zadziała? - spytałem sam siebie.

-Teraz! - pomyślałem, kiedy fala powietrza zbliżała się do tego brzydala.
-Co do? - spytałem sam siebie, kiedy pieczęć, która wcześniej znajdowała się na jego ciele, przyjęła formę materialną, odczepiła się od niego i zniwelowała falę, niszcząc tym samym samą siebie.
Pieczęć zwyczajnie zniknęła, a mój atak się nie powiódł. A przecież chciałem jedynie uratować Ayo, obronić go, przed wszystkim. Niestety, pomiędzy mną a tamtą dwójką była różnica odległości. Musiałem jednocześnie skupić się na zatrzymaniu go, albo przynajmniej spowolnieniu, a także na jak najszybszym dostaniu się do niego.
-Myśl, Niyo, myśl... - starałem się znaleźć odpowiedni sposób na zrealizowanie mojej nieskomplikowanej taktyki.
Postanowiłem pójść po całości, dosłownie. Już biegnąc skoncentrowałem chakrę w całym ciele, używając przy tym chakry elementu błyskawicy. Energia Raiton'u pojawiła się wokół mojego ciała, tworząc coś na kształt granatowej powłoki. Od razu poczułem zwiększenie aktywności fizycznej mojego organizmu. Czułem, jakbym mógł więcej, o wiele więcej niż bym się spodziewał. Mój organizm racjonalnie poprawił się, jeżeli chodzi o jego możliwości.
-Ooo taaak.. - powiedziałem sam do siebie z uśmieszkiem.
-Już dawno nie używałem tej mocy, zapomniałem jakie to przyjemne.. - poczułem diametralny wzrost siły, szybkości, zwinności, wszystkiego...
-To do dzieła. - chwilę po aktywowaniu Raiton no Yoroi, użyłem tej energii, aby zwiększyć swoją szybkość, znacznie ją zwiększyć.
Już po chwili znajdowałem się tuż przy oponencie. Zadałem mu niesamowicie szybki i niewyobrażalnie silny cios w brzuch, starając się go oddalić, pod wpływem siły uderzenia, oczywiście. Z techniką, której użyłem wcześniej, nie powinno sprawić to żadnych problemów.
-Ayo, staraj się zostać z tyłu, muszę cię chronić. - powiedziałem do przyjaciela, nie spuszczając wzroku z tamtego kolesia.

Widziałem co się dzieje, Ayo miał kłopoty, ale nie mogłem z tym nic zrobić. Został już zaatakowany przez przeciwnika. Dokładniej, to przez dziwną, czarną rękę, która wyłoniła się z jego ciała i wbiła w mojego przyjaciela. Starałem się być jak najszybszy, ale na próżno, cios nastąpił. Moje uderzenie spowodowało przerwanie tego dziwnego jutsu, jednak Ayo zdążył zostać zraniony. Nie mogłem z tym nic zrobić, nie, kiedy ten koleś jeszcze zył, musiałem go szybko wykończyć. Jeżeli chodzi o mojego towarzysza, pomogę mu kiedy rozprawię się z tym kolesiem.
-Poczekaj, proszę. - powiedziałem cicho do Ayo z nadzieją w głosie, chciałem, aby nic mu nie było.
Przez całą tą sytuację bardzo się zdenerwowałem, wściekłem. Miałem wyrzuty sumienia, że nic nie zrobiłem, aby ochronić mojego przyjaciela. Naprawdę byłem na siebie zły. Stałem teraz obok Ayo w normalnej pozycji. Z energią, pochodzącą od techniki Raiton no Yoroi, stało się coś dziwnego. Zmieniła zabarwienie z granatowego na czarny, kruczoczarny. Pośród tej energii byłem ledwo widoczny. Kuroi Kaminari, czyli element czarnej błyskawicy jest formą elementu Raiton'u, z tym, że o wiele silniejszą. Dzięki temu technika Raiton no Yoro stała się o wiele bardziej skuteczna. Ta kombinacja pozwoliła mi na błyskawiczne pojawienie się obok przeciwnika i wykończenie go. Chciałem jednak mieć pewność, że zabiję go od razu, dosłownie się go pozbędę. Skumulowałem w prawej dłoni chakrę elementu błyskawicy. Niebieska energia błyskawic pojawiła się w mojej dłoni, wydając przy tym charakterystyczny dźwięk. Szybko jednak zmieniła kolor, także na czarny, dzięki temu samemu elementowi czarnej błyskawicy. To, co teraz robię, jest chyba moją najniebezpieczniejszą kombinacją, której nie da się powstrzymać. Tym samym w mgnieniu oka pojawiłem się przy przeciwniku i nim ktokolwiek mógł się obejrzeć, czarne Chidori znajdowało się już w jego klatce piersiowej.
-To by było na tyle. - powiedziałem pewnym siebie, poważnym, ale przejętym głosem.
Zdezaktywowałem Chidori, po czym znalazłem się od razu i błyskawicznie przy Ayo, i w tym momencie chakra Raiton no Yoroi zniknęła. Klęknąłem przy nim.
-Nic ci nie jest? - objąłem go jedną ręką.
Na mojej twarzy było widać smutek. Nie był on spowodowany tylko tym, iż nie mogłem pomóc wcześniej przyjacielowi. Jego powodem było to, że musiałem zabić tego człowieka, z czystą premedytacją, z czystą chęcią, rządzą jego śmierci. Ja nie lubię takich metod. Stąd moje niezadowolenie..